*** အဒိႏၷာဒါန သိကၡာပုဒ္ ***

*** အဒိႏၷာဒါန သိကၡာပုဒ္ ***
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အဒိႏၷ၊ မေပးေသာဥစၥာကို။ အာဒါန၊ ယူျခင္း။ အျပည့္အစံု အဓိပၸာယ္ျပန္လိုက္ေသာအခါ ပိုင္ရွင္သည္ ကိုယ္ႏွုတ္ႏွစ္ပါး တစ္ပါးပါးျဖင့္ မေပးေသာဥစၥာကို ယူျခင္းဟုျဖစ္သည္။ အိမ္ရွင္မ်ား အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္တက္ခိုးမွ ခိုးျခင္းေျမာက္သည္မဟုတ္။

"ခိုးျခင္းမ်ိဳးစံု အဖံုဖံု"
•••••••••••••••••••••
အဲယားကြန္းတပ္ဆင္ထားေသာ အခန္းထဲတြင္ စတိုင္ႏွင့္ထိုင္၍ အလုပ္သမား ေလးရာရွိသည္ကို ငါးရာရွိသည္။ တစ္လလွ်င္ စက္ေမာင္းဆီ ပီပါရွစ္ဆယ္ကုန္သည္ကို ပီပါတစ္ရာကုန္သည္ဟု စာရင္းပိုျပၿပီး ေငြယူေသာနည္းသည္လည္း ခိုးျခင္းတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။

အရာရွိမွန္သမွ် လက္ေဆင္ျဖစ္ေစ၊ ေငြျဖစ္ေစ၊ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပးမွ လက္မွတ္ထိုးေပးျခင္းသည္လည္း ခိုးျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ေဆး႐ံုဝန္ထမ္းမ်ားသည္ လူနာရွင္မ်ားထံမွ မသမာေသာနည္းျဖင့္ ရယူေသာ ေငြေၾကး၊ ပစၥည္းမွန္သမွ်သည္လည္း ခိုးယူျခင္းျဖစ္၏။

ျပည္သူမ်ားသည္ မီတာမတက္ရန္ မီတာေပါက္ကို ျပဳျပင္ထားျခင္း၊ ေပးသင့္ေသာ အခြန္ကိုမေပးဘဲ ေရွာင္လြဲျခင္းမ်ားသည္လည္း ခိုးျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံဝန္ထမ္းမ်ားသည္ လခရိကၡာ အျပည့္ယူထားပါလ်က္ ႐ံုးတက္ေနာက္က်လြန္းျခင္း၊ ႐ံုးဆင္းေစာလြန္းျခင္းမ်ားသည္လည္း ခိုးျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္၏။

အခ်ိန္ခိုး႐ံုႏွင့္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အဒိႏၷာဒါနကံထိုက္သနည္းဆိုျငားအ့ံ။ ထိုသို႔ဝန္ထမ္းမ်ား အခ်ိန္ခိုးလိုက္သည့္အတြက္ တစ္လအတြင္း ၿပီးရမည့္အလုပ္မ်ား မၿပီးေတာ့ဘဲ ႏွစ္လလုပ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္လစာသာ ကုန္ရမည့္ေငြသည္ ဝန္ထမ္းမ်ား အခ်ိန္ခိုးမွုေၾကာင့္ ႏွစ္လစာကုန္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခိုးမွုေျမာက္ျခင္းျဖစ္၏။

ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ ေက်ာင္းဝင္ေၾကး တရားဝင္ေငြအျပင္ အပိုေပးမွ ေက်ာင္းသားလက္ခံျခင္း၊ စားပြဲအတြက္၊ ကုလားထိုင္အတြက္ဟုဆိုကာ ေက်ာင္းသားမ်ားထံကေငြေတာင္းၿပီး ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ သံုးပစ္ျခင္းတို႔သည္ ခိုးျခင္းပင္ျဖစ္၏။

ႏိုင္ငံပိုင္ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုျဖစ္ေစ၊ ပုဂၢလိကပိုင္ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုျဖစ္ေစ ဖ်က္ဆီးျခင္းသည္ ခိုးျခင္တစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။ ထိုခိုးျခင္းမ်ိဳးကို ကခၤါအ႒ကထာ၌ ‘ပသယွာဟာရ’ ဟု အမည္တပ္ထား၏။

မီးရထားဝန္ထမ္းမ်ားသည္ အပင္ပန္းခံၿပီး စီတန္းဝယ္ယူသူမ်ားကို မေရာင္းဘူးဟု အေျပာလြတ္႐ံု ဆယ္ပံုပံု တစ္ပံုေလာက္သာ ေရာင္းၿပီး က်န္ကိုးပံုကို သံုးဆခန္႔ေစ်းတင္၍ ေမွာင္ခိုေရာင္းျခင္းသည္ ခိုးျခင္းပင္ျဖစ္၏။

စပါး၊ ပဲကုန္သည္မ်ားသည္ မိမိကဝယ္ေသာအခါ တစ္တင္းေက်ာ္ဆန္႔ေသာ တင္းေတာင္းျဖင့္ခ်ိန္ယူၿပီး မိမိကျပန္ေရာင္းေသာအခါ တစ္တင္းမျပည့္ေသာေတာင္းျဖင့္ ခ်ိန္ေရာင္းျခင္းသည္ ခိုးယူျခင္းပင္ျဖစ္၏။

တရားသူႀကီးမ်ား၊ ဥပေဒအရာ႐ွိမ်ားသည္ လာဘ္စားၿပီး ေငြမ်ားမွ တရားႏိုင္ေပးျခင္းသည္ ခိုးယူျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ေပတဝတၱဳ ပါဠိေတာ္တြင္ တရားသူႀကီးၿပိတၱာဟူ၍ ထူးထူးျခားျခားပါရွိသည္။ ထိုၿပိတၱာသည္ အိုးပမာဏေလာက္ ႀကီးမားေသာ မိမိ၏ေဝွးေစ့ႀကီးကို ထမ္းေနရသည္။

ဠင္းတမ်ား၊ က်ီးငွက္မ်ားက သူ၏ေဝွးေစ့ႀကီးကို လိုက္လံကိုက္ေဖာက္ စားေသာက္ေနၾကေသာေၾကာင့္ သက္သက္သာသာေနရသည္မရွိဘဲ ေျပးလႊားေအာ္ဟစ္၍သာေနရသည္။ သူသည္ အတိတ္ဘဝ တရားသူႀကီးျဖစ္စဥ္ အခါက အမွုသည္မ်ားထံမွ မတရားလာဘ္စားခဲ့ဖူးေသာ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ ယခုလိုဒုကၡကို ခံစားေနရျခင္း ျဖစ္သည္။

ေစ်းသည္မ်ားသည္ ငါးပိည့ံကို ငါးပိေကာင္းႏွင့္ေရာၿပီး ေစ်းတင္ေရာင္းျခင္း၊ ဆန္အည့ံကို ဆန္ေကာင္းႏွင့္ေရာၿပီး ေစ်းတင္ေရာင္းျခင္း၊ ႀကံသကာကို ႀကိဳခ်က္ကာ ငါးပိနံ႔ထည့္၍ ငံျပာရည္အတု လုပ္ေရာင္းျခင္းတို႔သည္ ခိုးျခင္းပင္ျဖစ္၏။

ခိုးနည္းမ်ားကိုကား တင္ျပ၍၊ ေရး၍ကုန္ႏိုင္ဘြယ္မရွိ။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ မသမာမွုမ်ိဳးစံုေၾကာင့္ ရေသာဥစၥာေၾကးေငြမွန္သမွ်ကို ခိုးယူျခင္းဟုမွတ္ရမည္။

"ခိုးမွုေျမာက္မည့္အဂၤါ"
••••••••••••••••••••••••
ခိုးမွုတည္းဟူေသာ အဒိႏၷာဒါနကံေျမာက္ဖို႔အတြက္ အဂၤါ (၅) ခ်က္ရွိ၏။ ခိုးမွုကံေျမာက္၊ မေျမာက္ သိႏိုင္ရန္ ဤအဂၤါ (၅) ခ်က္ျဖင့္ စိစစ္ရမည္။ ယင္းကား -

(၁) သူတစ္ပါးဥစၥာျဖစ္ျခင္း
(၂) သူတစ္ပါးဥစၥာဟုသိျခင္း
(၃) ခိုးယူလိုေသာစိတ္ရွိျခင္း
(၄) ခိုးယူမွုျဖစ္ေသာ ကိုယ္မွု၊ ႏွုတ္မွု၊ လံု႔လတစ္ခုခုကိုျပဳျခင္း
(၅) ခိုးယူမွုေအာင္ျမင္ျခင္း (ခုဒၵက၊ အ႒သာလီနိ၊ ႒၊ ၁၄၁)
တို႔ ျဖစ္ေပသည္။ ခိုးမွုက်ဴးလြန္ေသာသူမ်ား ခံစားရမည့္ ဆိုးက်ိဳးမ်ားကား -

အဒိႏၷာဒါ၊ ခိုးမိပါမူ၊
ဥစၥာနည္းမြဲ၊ ဆင္းရဲငတ္ဘိ၊
လိုရွိမရ၊ ေဘာဂပ်က္စီး၊
ေရမီးသူခိုး၊ ေမြခံဆိုးႏွင့္၊
မင္းဆိုးအျပား၊ ရန္မ်ိဳးငါးေၾကာင့္၊
ပ်က္ျပားဥစၥာ၊ ျပစ္မ်ားစြာသည္၊
ေရွာင္ခါအျပန္ အက်ိဳးတည္း။

ဟူေသာ လကၤာအတိုင္း ျဖစ္ေပသည္။ သူ႔ဥစၥာ ခိုးသူမ်ားသည္ ဘဝအဆက္ဆက္ လူျဖစ္လွ်င္ ဥစၥာနည္းပါးၿပီး မြဲတတ္သည္။ ဆင္းရဲၿပီး ငတ္ေနရတတ္သည္။ မိမိအလိုရွိေသာအရာကို ဘယ္ေသာအခါမွ မရတတ္ေပ။ ဥစၥာစည္းစိမ္မ်ား ႀကံဖန္၍ ပ်က္စီးတတ္သည္။

ရွာထားသမွ် ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို မီး၊ မင္း၊ ေရ၊ ခိုးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာ အေမြခံဆိုးဟူေသာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးက ဖ်က္ဆီးသည္။ သူ႔ဥစၥာကို ခိုးျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္လွ်င္ ျဖစ္ရာဘဝတြင္ -

- ဥစၥာစည္းစိမ္ေပါမ်ားျခင္း
- ေငြေၾကးခ်မ္းသာျခင္း
- အလိုရွိတာ အကုန္ရျခင္း
- စည္းစိမ္ဥစၥာ ခိုင္ၿမဲျခင္း
- ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး မဖ်က္ဆီးႏိုင္ျခင္းဟူေသာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကို ျပန္ရေပသည္။ လူ႔သိကၡာဟူသည္ ငါးပါးသီလကို ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ မည္မွ်ပင္ ပစၥည္းဥစၥာခ်မ္းသာေစ၊ မည္မွ်ပင္ ရာထူးအာဏာႀကီးေစ၊ ကိုယ္က်င့္သီလမရွိလွ်င္ သိကၡာမရွိဟုပင္ ဆိုရ၏။

ငရဲက်သူ တစ္ရာတြင္ ၉၉ ေယာက္မွာ ဝမ္းေရးေၾကာင့္ က်ရသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရားေဟာရွိသည္။ ငါးပါးသီလတြင္လည္း ဝမ္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ အဒိႏၷာဒါန သိကၡာပုဒ္ကို အမ်ားဆံုး က်ဴးလြန္မိတတ္ၾကသည္။ ေလာဘ၏အဟုန္ကို တန္႔ႏိုင္သူဆိုသည္မွာလည္း ရွားမွရွား၏။

ထို႔ေၾကာင့္ သားအတြက္၊ သမီးအတြက္၊ မယားအတြက္၊ ေဆြအတြက္၊ မ်ိဳးအတြက္ ပင္စင္နားခ်ိန္အတြက္ စသည္ျဖင့္ မရပ္မနား ခိုးေနမိၾကရာ အလုပ္ကထြက္မွပင္ အခိုးရပ္ေတာ့၏။ မိသားစုအားလံုးအတြက္ ရွာေဖြေနရေသာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးမ်ားကို အထူးသတိေပးခ်င္ပါ၏။

မိမိနည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ခိုးဖြက္ရလာသမွ်ေသာ ဥစၥာမ်ားကို သံုးေဆာင္ခံစားၾကလွ်င္ေတာ့ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း မိသားစုအားလံုး ပါၾကမည္ပင္။ သို႔ေသာ္ ထိုအဒိႏၷာဒါနကံ၏ဆိုးက်ိဳးကို ငရဲ၌ခံစားရမည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္သားမယားမွမပါေတာ့ဘဲ မိမိတစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားရမည္။

တရားသေဘာ ဘယ္လိုေျပာလည္း၊
လိပ္ေက်ာေၾကာင္ေကာ္၊ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ႏွင့္ -
ဟူေသာ မဃေဒဝလကၤာအတိုင္း ေစတနာျဖင့္ ဘယ္လိုပင္သတိေပးေပး အေရမလုပ္သူမ်ားလည္း ရွိမည္သာျဖစ္၏။ ဟီရိ၊ ၾသတၱပၸ ဟူေသာ အရွက္ အေၾကာက္ရွိသူမ်ားအတြက္ကား ဤစာသည္ တန္ဘိုးရွိေပလိမ့္မည္။

ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏
‘သီလအစြမ္း အ့ံမခန္း’ မွမွ်ေဝပါတယ္။

စာဖတ္သူအားလံုး ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾကဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵ ျပည့္ဝၾကပါေစ။ ။